23 Şubat 2009 Pazartesi

Resimleri ve Çocuk

Yazan Bal küpü zaman: 09:10
Çocukların iç dünyalarının yansımaları olan resimlerinin anlamlarını merak ettiniz mi hiç? Psikolojide karakter ve duygu analizlerin de kullanılan bir metot aslında. Hatta zeka ölçümlerinde bile ev-ağaç-insan resim testi uygulanmıştır. Çocuğu tanımaya yönelik en çok aile resmi yapılması istenir. Çünkü farkında olmadan tüm hislerini kağıda dökerler. Hepsinin de bir anlamı vardır. Aslında çok geniş bir konu. Ana hatlarıyla özetlemeye çalışırsam,

-Çocuk çok büyük, sayfanın tümünü kaplayan resimler yapıyorsa çoğu kez iç kontrolü zayıf, saldırgan ve hiperaktiftir.

- Kağıttaki 1-2 santim küçüklüğündeki, ufacık resimler ise içe dönük, güvensiz çocukların ürünüdür.

- Renklendirmeler bilinçsiz gibi görünse de, çoğu zaman sıcak renkleri seçenler (kırmızı, sarı, turuncu..) daha sevecen, uyumlu, işbirlikçi; soğuk renkleri seçenler (siyah, mavi, kahverengi ..) ise daha çekingen, güçlükle kontrol edilen, uyumsuz çocuklar olabilir.

-Kendisini, ailesi, oyun arkadaşları, öğretmeni vs. çiziyorsa grup ilişkilerinin güzel olduğunu gösterir.
- Bir insan resmi çiz dendiğinde, kendi cinsiyetinden figürlerin çizilmesi, cinsel kimliğini kazandığını gösterir.

Aslında dediğim gibi çoook geniş bir konu. Karalama dönemini geçmiş bir çocuk (4 yaş ve sonrası) genelde resimlerinde tüm duygusal ortamını, karakterini belli eder.
Bu bilgileri Haluk Yavuzer'in Resimleriyle Çocuk isimli kitabından faydalanarak yazdım.

Bu konuyu yazmamdaki sebebe gelirsek; geçen akşam oğlumdan (kardeşiyle ilgili duygularını merak ettiğim için aslında) ailemizin resmini yapmasını istedim. Yaptığı resmi görüyorsunuz.


Az çok tahmin edilmiştir. Resimde beni kendi yanına çizmiş, kardeşini de babasının yanına çizmiş üstelik babasının bakışları da kardeşinin üzerinde. Bu resimle sanırım bize babasının, kardeşine olan ilgisini anlatmaya çalışıyor. Üstelik kardeşinin saçlarını da kıvırcık yapmayı unutmuyor, çünkü çevrenin ilgisi şu an kardeşinin kıvır kıvır saçlarında. Ne kadar da masumlar gerçekten:)

Peki bunları gözlemlemek bize ne sağlayacak? Oğlum, genelde duygularını dile getirmez .Dolaylı yönden anlamaya çalışırız. Ama resimlerine farkında olmadan her şeyi yansıtıyor. Kardeş kıskançlığı tamamen yok olmaz belki, ama doğru tutumlarla makul bir seviyeye düşebilir. Şu an araları daha iyi, hala yaş farkı sebebiyle anlaşmazlıklar oluyor tabi.

Tüm anneler gibi ben de onlar için en güzelini yapmayı ve çocuklarımı hayata en iyi şekilde hazırlamayı istiyorum. Bunun için pek çok kitap, yazı okuyorum. Ama en önemlisi galiba içgüdülerim ve dualarım. Onlar olmasa tüm bu bilgiler havada kalır tahminim.

Bir daha ki sefere ailedeki iletişim eksikliği, kardeş kıskançlığı ya da şiddet göstergesi resimlerden de örnekler vermek istiyorum. Ama en sağlıklı olan problem olduğu düşünülüyorsa uzman bir kişiden yardım almaktır. Genellemeler her çocuk için geçerli olmayabilir.

11 yorum:

Ayca Karaoglan on 23 Şubat 2009 12:41 dedi ki...

Haluk Yavuzer, ben ilkokula giderken anne-baba okulu adında dersler veriyordu. Annem katılmış ve o döneme kadar ki tüm kitaplarını almıştı. Tabii ders notları da var. Bu dökümanların tümünü hala saklıyorum. Hepsini orta okul yaşlarımda okumaya başlamıştım. Bu bilgileri çocukların üzerinde gözlemlemen ve paylaşman çok hoşuma gitti. Teşekkürler.

AskinAy on 23 Şubat 2009 13:58 dedi ki...

güzel bilgilerdi bunlar canim tesekkürler resimde harika olmus ama:))emegine saglik melegimizin...öptüm sizi...

demet'in dunyası on 23 Şubat 2009 14:42 dedi ki...

Bal küpü, bu faydalı bilgiler için teşekkürler. İleride muhakkak ben de bu bilgilerden yararlanacağım.Biz şimdilik şekilden daha çok karalama yapıyoruz.Hem de kağıtlarla yetinmeyip laminat, dolap, koltuk ....vs yani kısacası nereyi bulursak. sevgiler

Moonish (moonsun) on 23 Şubat 2009 14:55 dedi ki...

Canim Bal Kupum sen bunlarin farkinda olmakla zaten cok iyi bir anne oldugunu kanitliyorsun :) Ip uclarindan cocuklari anlamaya calismak bir bilimdir :)) Kocaman sevgiler gonderiyorum :))

denizanasi on 23 Şubat 2009 17:21 dedi ki...

çok güzel bir yazı.. benim oğlum da fena bir siyah renk hastasıdır.. her zaman merak etmişimdir neden özellikle bu rengi seçtiğini..

yasemin on 23 Şubat 2009 23:02 dedi ki...

çok güzel bir yazı olmuş bal küpü ellerine sağlık,aslında ne kadar dolaysız oluyor çocuklar ,ya konuşarak ulaşmaya çalışıyorlar ya çizerek ,senin çocukların da ne kadar şanslı ki kendilerini bu kadar ince takip eden anneleri var,sevgiler

Paşa on 23 Şubat 2009 23:29 dedi ki...

harika bir yazı benimde oğlum var hatta resim yapmayı hiç sevmez yaptıkları da zorla okulda yapılan resimlerdir:))renklerin anlamı ve resimlerin çeşidi olayı çok doğru...

Betül on 24 Şubat 2009 17:30 dedi ki...

çok faydalı bir yazı, benim de 4 yaşındaki oğlum, ev resmi çizip, üst kattaki komşu çocuğunu ve annesini de bizim evde çiziyor. o kadar benimsemiş yani, pek görüşmememize rağmen.:)

sevgiler.

zehra on 25 Şubat 2009 16:29 dedi ki...

hep demısımdır resımler cocugun ıc dunyasını yansıtır ve bence cocugua daır cok onemlı ip ucları verır sızın paylastıgınız bılgılerde son derece guzel ve onemlı bılgıler tesekkur ederım

Ayşe on 26 Şubat 2009 09:14 dedi ki...

Balkupu, cok onemli bir konuyu paylasmissin, sagolasin.. masaallah cok ilgili ve cocuk egitiminde dikkatlisin...Bizde iki yil once 6 hafta suren bir anne-baba okuluna gitmistik ve psikologumuz bir hafta cocuklarimizdan aile resmi yapmalarini istememizi soylemisti ve bizim cocuklarin yaptiklari resimlerden bize cok enteresan ve onemli bilgileri aktarmisti. Cocuklarin cizgileri kesinlikle ic dunyalarini yansitiyor...

Primarima on 26 Şubat 2009 11:30 dedi ki...

Ben bir çocuğun resim yapdığını gördüğüm anda hemen o resimi incelemeye başlarım.Gerçekden çocukların iç dünyaları o kağıda dökülüyor.Bu bilgileride öğrenmek isteği içindeydim iyiki yazmışsın çok sevindim.

 

BalKüpü Copyright © 2009 Baby Shop is Designed by Ipietoon Sponsored by Emocutez